धिषणः _dhiṣaṇḥ

धिषणः N. of Bṙihaspati, preceptor of the gods; बुद्ध्या यो धिषणाधिकः Parṇāl.3.15.

-णम् A dwelling- place, an abode, residence; यत्रात्मयोनिधिषणाखिललोकपद्मम् Bhāg.3.28.25.

-णा 1 Speech.

-2 Praise, hymn.

-3 Intellect, understanding; विशुद्धैवोत्पत्त्या पतति न च तत्पाप- धिषणा Mv.6.8; आर्यपुत्रार्यधिषण, प्राणनाथ, शुभव्रत Kāśīkhaṇḍam.

-4 Earth.

-5 A cup, bowl.

-Comp. -अधिपः N. of Bṛihaspati.